Ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu için tek veya çift tünel tekniklerine göre hazırlanan otogreftlerde tendon-kemik tünel temas yüzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Hamstring tendonları ile tek bant (tek femoral-tibial tünel) ve çift bant (çift femoral-tibial tünel) ön çapraz ba¤ (ÖÇB) rekonstrüksiyonları varsayılarak hazırlanan greftlerde yüzey ölçümleri ile tendon-kemik tünel temas yüzeyleri hesaplandı. Gereç ve yöntem: Çalıflmada, artroskopik ÖÇB rekonstrüksiyonu yapılan 24 hastada otogreft olarak alınan semitendinosus tendonu kullanıldı. Rekonstrüksiyon için kullanılabilir greft boyu belirlendikten sonra, greftler ortadan ikiye bölünerek iki ayrı bant elde edildi. Her bant ortadan ikiye katlanarak distal kısımlarına iki adet Ti-Cron dikifl konuldu. Ölçme tüpleri ile greft kalınlı¤ı, greftlerin distal ve proksimal çapları, her iki bant birarada tutularak tek bant fleklinde ve ayrı ayrı ölçüldü. Greftlerin kemik tünel içersinde 10 mm ilerletilece¤i varsayılarak her iki bant birarada tutularak femoral ve tibial tünel temas yüzeyleri (FTY ve TTY); her iki bant için ayrı yapılan ölçümlerde de femoral ve tibial tünellerin toplam temas yüzeyleri (TFTY ve TTTY) hesaplandı. Bulunan de¤erler karflılafltırıldı.
Bulgular: Tek bant tekni¤i için hesaplanan FTY ve TTY ortalamaları sırasıyla 280.8 mm2 ve 305.6 mm2 bulundu. ‹ki bant tekni¤inde, her bir bant için elde edilen TFTY ve TTTY ortalamaları ise sırasıyla 392.7 mm2 (artıfl %39.9) ve 419.3 mm2 (artıfl %37.2) idi. ‹statistiksel de¤erlendirmede, FTY ile TFTY ve TTY ile TTTY ortalamaları arasındaki farkın anlamlı oldu¤u görüldü (p=0.000).
Sonuç: ‹ki bant tekni¤inde, femoral ve tibial tünel temas yüzeylerindeki artıflların greftin kemik tünel içerisinde daha iyi tutunmasına katkıda bulunaca¤ını, iyileflme sürecini hızlandıraca¤ını ve rekonstrüksiyonu biyomekanik yönden sa¤lamlafltıraca¤ını düflünüyoruz.