Tam subtalar gevfletme uygulanan doğufltan çarpık ayaklarda tarsal kemiklerin yapısal de¤ifliklikler açısından incelenmesi
Önder Kalenderer1, Haluk Ağuş1, Aziz Vatansever2, Serkan Özlük1, Hüseyin Şentürk3
1İzmir Tepecik Araştırma ve Eğitim Hastanesi II Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği
2Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı
3Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi,Radyoloji Anabilim Dalı
Keywords: Çocuk; çarpık ayak/cerrahi/radyografi; talus/ radyografi; tarsal eklem/radyografi; bilgisayarlı tomografi/yöntem.
Abstract
Amaç: Tek taraflı do¤ufltan çarpık ayak (DÇA) nedeniyle tam subtalar gevfletme ameliyatıyla baflarılı sonuç alınan olguların orta dönem izleminde tarsal kemik de¤ifliklikleri bilgisayarlı tomografi (BT) ile de¤erlendirildi.
Hastalar ve yöntemler: Çalıflmaya 1990-1995 tarihleri arasında tek taraflı DÇA nedeniyle tam subtalar gevfletme uygulanan dokuz hasta (5 erkek, 4 kız; ort. yafl 12; da- ¤ılım 9-14) alındı. Tüm olgularda iyileflme Simons kriterlerine göre iyi derecedeydi. Ortalama 10.5 yıl (da¤ılım 8-13 yıl) olan izlemden sonra olguların normal ve ameliyatlı ayakları düz grafilerle ve standart ve üç boyutlu BT ile incelendi. Bu görüntülerde tarsal kemik de¤ifliklikleri niceliksel ve niteliksel olarak de¤erlendirildi.
Bulgular: Aksiyel BT kesitlerinde sekiz olguda naviküler kemikte dorsala subluksasyon, yedi olguda naviküler kemikte kamalaflma, dört olguda talus baflında düzleflme, üç olguda naviküler kemi¤in lateral kısmında yassılaflma, iki olguda talonaviküler eklem aralı¤ında azalma, iki olguda talonaviküler temas alanında azalma görüldü. Sa¤- lam tarafta talus hacmi ortalama 29.3 mm3 ve naviküler kemik hacmi 8.5 mm3 iken ameliyatlı ayaklarda bu de- ¤erler sırasıyla 24.0 mm3 (p=0.008) ve 7.0 mm3 (p=0.01) bulundu.
Sonuç: Do¤ufltan çarpık ayak nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan ve klinik ve fonksiyonel olarak normale yakın sonuçlar elde edilen ayaklarda bile tarsal kemiklerde yapı sal de¤ifliklikler ortaya çıkmaktadır. Bu de¤iflimlerin daha uzun dönemde klinik bulguları nasıl etkileyece¤inin arafltırılması gerekir.