Oktay Belhan, Lokman Karakurt, Erhan Yılmaz, Erhan Serin, Mustafa İncesu, Mehmet Bulut

Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı

Keywords: Çocuk; dirsek/yaralanma; dirsek eklemi/ cerrahi/radyografi; kırık tespiti, internal; humerus kırığı.

Abstract

Amaç: Bu çalışmada humerus medial epikondil kırıklı çocuk hastalarda, uygun endikasyonlarda uygulanan konservatif tedavi ve cerrahi tedavinin sonuçları değerlendirildi.
Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya, dirsek travmasına bağlı humerus medial epikondil kırığı tanısı konan 24 hasta (18 erkek, 6 kız; ort. yaş 11.6; dağılım 9-14) alındı. Kırık, dokuz hastada sağ, 15’inde sol taraftaydı. Deplasman miktarı 5 mm’den az olan sekiz olguda konservatif tedavi; deplasman miktarı 5 mm’den fazla olan 10 olguda açık redüksiyonla birlikte internal tespit; çok parçalı veya gecikmiş kırığı olan altı olguda ise epikondil eksizyonu uygulandı. Klinik muayene ve radyografik değerlendirmeye bağlı olarak sonuçlar, iyi, orta ve kötü olarak sınıflandırıldı. Ortalama takip süresi 30.2 ay (dağılım 13-42 ay) idi.
Bulgular: Konservatif tedavi grubunda altı olguda iyi, iki olguda orta; açık redüksiyon-internal tespit yapılan grupta sekiz olguda iyi, ikisinde orta; epikondil eksizyonu yapılan grupta üç olguda orta, üç olguda kötü sonuç alındı. Konservatif tedavi gören iki olguda, internal tespit uygulanan bir olguda fibröz kaynamama gözlendi; ancak, bu durum fonksiyon kaybı oluşturmadı. Eksizyon grubundaki sonuçlar konservatif tedavi (p=0.01) ve açık redüksiyon-internal tespit grubuna (p=0.004) göre anlamlı derecede kötü idi; diğer iki grubun sonuçları ise benzer bulundu (p>0.05).
Sonuç: Humerus medial epikondil kırıklarında, konservatif tedavi veya açık redüksiyon-internal tespit ile başarılı sonuçlar alınmaktadır. Sonuçlarının kötü ve komplikasyon oranının fazla olması nedeniyle epikondil eksizyonunun yapılmaması gerektiğini düşünüyoruz.