Kübital tünel sendromunda iki medial epikondilektomi tekniğinin karşılaştırılması
Meriç Çırpar1, Cem Seyfi Özüak2, Birhan Oktaş1, İbrahim Deniz Canbeyli1
1Department of Orthopedics and Traumatology, Medical Faculty of Kırıkkale University, Kırıkkale, Turkey
2Department of Orthopedics and Traumatology, Niksar State Hospital, Tokat, Turkey
Keywords: Kübital tünel; medial epikondilektomi; ulnar sinir.
Abstract
Amaç: Bu çalışmada parsiyel medial epikondilektomi (PMe) ve distal medial epikondilektomi (DMe) teknikleri duyusal ve motor düzelme, fonksiyonel sonuçlar ve komplikasyonlar açısından karşılaştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya toplam 59 kübital tünel sendromu hastası (37 erkek, 22 kadın, ort. yaş 42,3 yıl; dağılım 23-80 yıl) dahil edildi. Hastaların 30’una DMe, 29’una PMe uygulandı. Hastalar ameliyat öncesinde ve ameliyat sonrası üç, altı ve 12. aylarda Wilson Krout skorları, Semmes-Weinstein Monofilaman (SWM) testi ve kaba kavrama ve ince kavrama gücü ölçümleri ile değerlendirildi. Her iki grubun ameliyat öncesi ve sonrası grup içi ve gruplar arası sonuçları karşılaştırıldı.
Bulgular: Ameliyat sonrası kontrollerde Wilson Krout skorları PMe’ye kıyasla DMe ile daha iyi idi. SWM testi skorlarındaki düzelme sadece DMe için istatistiksel olarak anlamlı idi. DMe grubunda kavrama, lateral ve terminal çimdikleme ölçümlerindeki düzelme ameliyat sonrası üçüncü ayda anlamlı idi. PMe grubunda bu ölçümler için anlamlı düzelme ameliyat sonrası altıncı ayda elde edildi. DMe ile görülen tek komplikasyon medial epikondil üzerinde ortaya çıkan hassasiyet idi. PMe grubunda dört hastada parestezinin eşlik ettiği ağrılı sinir subluksasyonu saptandı.
Sonuç: PMe ile karşılaştırıldığında DMe daha tatmin edici sübjektif sonuçlar ortaya koymaktadır. DMe ile motor fonksiyonel iyileşme daha erken ortaya çıkmaktadır. DMe daha düşük komplikasyon oranlarına sahip görünmektedir.