Tibia plato kırıklarının İlizarov tekniği ile tedavisinde iki değişik tel germe yönteminin biyomekanik karşılaştırması ve klinik sonuçları

Abstract

Amaç: Bu çalışmada İlizarov tekniğinde kırık parçaların tespitinde kullanılan diverjan tel germe yöntemi biyomekanik olarak etkinlik yönünden klasik zeytinli tel tespit yöntemi ile karşılaştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: 1999-2005 yılları arasında 34 hastanın (27 erkek 7 kadın; ort. yaş 48.4; dağılım 26-81) 36 tibia plato kırığı İlizarov yöntemi ile tedavi edildi. Tüm olgularda diverjan tel germe yöntemi uygulandı. Hastalar kırık tipinden bağımsız olarak tolere edebildikleri en kısa sürede tam ağırlığa izin verilerek yürütüldü. Araştırmanın ikinci aşamasında tibia modelleri üzerinde İlizarov tekniğinde interfragmanter kompresyon elde etmek için karşılıklı zeytinli tel yöntemi ile geliştirdiğimiz diverjan tel germe yöntemi biyomekanik olarak karşılaştırıldı.
Bulgular: Tüm olgular erken ameliyat sonrası dönemde tam yük verilerek yürütüldü. Kaynama süresi ortalama 14 haftaydı ve fiksatörler ortalama 19 haftada çıkarıldı. Hiçbir olguda derin enfeksiyon gözlenmedi. Kaynamama veya redüksiyon kaybı nedeni ile ikinci bir ameliyata gereksinim duyulmadı. Yirmi dört aylık izlem sonunda 12 olguda 2 mm’den fazla ayrılma tespit edildi. Ancak bu durum klinik olarak anlamlı bulunmadı. Diz hareket açıklığı 29 olguda 0-135 derece aralığında idi. Çalışmanın biyomekanik bölümünde ise, klasik zeytinli tel germe yöntemi ile diverjan tel germe yöntemi arasında yük altında interfragmanter kompresyonun korunabilmesi yönünde belirgin bir farklılık bulunmazken, interfragmanter kompresyonun homojen elde edilmesi bakımından diverjan tel germe yöntemi anlamlı olarak daha üstün bulundu. Çıkarımlar: Diverjan tel germe tekniği ile birlikte uygulanan İlizarov tespit tekniği hastaların erken, kısıtlamasız hareketlenmesi ve eklem hareket açıklığının korunabilmesi yönünden etkili bir yöntemdir.