SALTER INNOMINATE OSTEOTOMİSİ İLE TEDAVİ EDİLEN GELİŞİMSEL KALÇA ÇIKIKLI HASTALARDA REDİSLOKASYON VE RESUBLUKSASYONUN NEDENLERİ

Abstract

Amaç: Salter innominate osteotomisi (SIO) ile tedavi edildikten sonra komplikasyon olarak redislokasyon ve resubluksasyon gelişen gelişimsel kalça çıkıklı (GKÇ) olgularda bunların sebepleri araştırılmıştır. Hastalar ve
Yöntem: 1992 ? 2000 yılları arasında, 9 gelişimsel kalça çıkıklı hastanın 11 kalçası redislokasyon (3 kalça) ya da resubluksasyon (8 kalça) nedeniyle yeniden ameliyat edilmiştir. Olguların 2’si erkek, 7’si kız olup, yaşları 20 ay ile 3.5 yıl arasında ve ortalama 2.6 yıldır.
Bulgular: 4 (%36) kalçaya femoral anteversiyon ve kollodiafizer açı fazlalığı nedeniyle varusderotasyon osteotomisi, 1 (%9) kalçaya kollodiafizer açı fazlalığından dolayı varus osteotomisi, 3 (%27) kalçaya femoral anteversiyon fazlalığı için derotasyon osteotomisi, 2 (%18) kalçaya ise kapsül gevşekliği nedeniyle açık redüksiyon ve kapsülorafi yapılmıştır. SIO’ne ilave olarak femoral derotasyon osteotomisi yapılan 1 kalçada ise asetabulumun arkasından yeniden çıkık oluşmuştur. Bu olguda ilk yapılanın tersine femoral anteversiyon açısı artırılacak şekilde yeniden derotasyon osteotomisi yapılmıştır.
Tartışma: GKÇ’lı hastaların SIO ile tedavisinden sonra oluşabilecek redislokasyon ve resubluksasyon komplikasyonlarını önleyebilmek için sebeplerden en önemlileri olan femoral anteversiyon (45° !), kollodiafizer açı (150° !) fazlalığı ve kapsül gevşekliği ile ilgili önlemlerin alınması lazımdır. Gerekiyorsa bilgisayarlı tomografi yardımı ile asetabular ve femoral torsiyon açılarının ölçülmesi ve lüzumu halinde femoral derotasyon, varus osteotomilerinin ve iyi bir kapsülorafinin yapılması ihmal edilmemelidir. Ancak asetabulumda anteversiyon fazlalığı bulunmayan olgularda SIO bu açıyı daha da azaltacağından, bu durumda femura derotasyon osteotomisi yapılırken femoral anteversiyon açısı fazla azaltıldığında posterior çıkık oluşabileceği dikkate alınmalıdır.