YAŞLI HASTALARIN DİSTAL RADİUS KIRIKLARININ CERRAHİ OLMAYAN YÖNTEMLE TEDAVİSİ SONRASI GÖRÜLEN KOMPLİKASYONLAR
Eftal GÜDEMEZ1, Fatih EKŞİOĞLU1, Gürhan ÖZCAN2, Behçet SEPİCİ2
1Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı
2Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi 1. Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ankara
Keywords: Distal Radius Kırığı, Yaşlı Hasta, Komplikasyonlar.
Abstract
Giriş: Distal radius kırıklarına karşı tedavide genellikle optimist bir yaklaşım olmasından dolayı yakın ve uzun dönemde, nöropatiler, malünyon, artrit, parmak sertlikleri, tendon rüptürü, refleks sempatik distrofi ve Volkman iskemik kontraktürü gibi komplikasyonlar sık görülür ve sorun oluştururlar. Bu çalışmanın amacı, konservatif yöntemle tedavi edilmiş 60 yaş ve üzeri hastalarda görülen bu komplikasyonları değerlendirmek ve tartışmaktır. Gereç ve
Yöntem: Çalışmada 55 hastanın 56 kırığı incelendi. Ortalama hasta yaşı 67.8 (60-78 yaş) idi. Fernandez sistemine göre sınıflandırılan kırıklardan en fazla kompleks (33 hasta) ve bükülme tip (20 hasta) kırıklar tespit edildi. Tedavide, kırıklara kapalı redüksiyon, uzun kol sirküler alçı uygulaması yapıldı ve 3 hafta sonra kısa kol alçıya geçilip 5. hafta sonunda tespite son verildi. Takiplerde hastalar, malünyon, akut ve kronik nöropatiler, parmak sertliği, tendon rüptürü ve refleks sempatik distrofi açısından incelendiler. Ortalama takip süresi 16.8 aydır (6-23 ay).
Bulgular: Sekiz hastada (%14.2) tüm radyolojik parametrelerde malünyon tespit edildi. Median sinir dermatomunda 3 hastada (%5.3) akut nöropati, 2 hastada (%3.5) kronik nöropati vardı. Parmak sertliği komplikasyonu 3 hastada (%5.3), refleks sempatik distrofi ise 9 hastada (%16.07) tespit edildi. Herhangi bir tendon rüptürü veya Volkman iskemik kontraktürü ile karşılaşılmadı. Radiokarpal veya distal radioulnar eklemlerde kırığa sekonder dejeneratif artrite rastlanılmadı.
Sonuç: Yaşlı hastalarda görülen ve konservatif yöntemlerle tedavi edilen distal radius kırıklarında ortaya çıkan komplikasyonlar beklenildiğinden daha çoktur. Bu nedenle, bu grup hastaların radius distal uç kırıkları daha dikkatle incelenmeli; tedavi endikasyonları düzenlenirken amaç, hem radyolojik hem de klinik olarak iyi sonuç elde etmek olmalıdır.