OMUZ SIKIŞMA SENDROMUNUN KONSERVATİF TEDAVİSİNDE MANİPULATİF YÖNTEMLERİN ETKİSİ

Abstract

Giriş: Omuzun sıkışma sendromunda tedavisinde son yıllarda büyük gelişmeler olmasına rağmen, konservatif tedavi yöntemlerinin birbirinden farklı avantaj ve dezavantaj nedeniyle genel bir fikir birliği oluşturulamamıştır. Seçilecek tedavinin uygunluğu hastanın sportif ve/veya mesleki olarak en kısa sürede ağrısız ve aktif fonksiyonlarına dönebilmesini içermelidir. Hastalar ve
Yöntem: Bu çalışma Hacettepe Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Yüksekokulu Spor Fizyoterapisi Ünitesinde 1.1.93- 31.5.2000 tarihleri arasında omuzun sıkışma sendromu nedeniyle konservatif tedavi uygulanan 48 hasta üzerinde yapıldı. Hastaların ortalama yaşı 37.5 idi (19-53). Hastaların 26’sı (%54) kadın ve 22’si (%46) erkekti. Hastalar manyetik rezonans görüntüleme sonuçlarına göre I.derece sıkışma sendromu tanısıyla gelmişti. Hastaların 16 sına (A Grubu) klasik fizyoterapi, 16’sına (B Grubu) klasik fizyoterapiye ilaveten manuplatif tedavi, 16’sına (C Grubu) ise yalnızca manuel tedavi uygulanmıştır. Tüm hastalar için ortalama takip süresi 3 hafta idi. Hastalar ağrı, normal eklem hareketi ve fonksiyon yönünden değerlendirildi.
Bulgular: Tedavi sonuçları karşılaştırıldığında manuplatif tedavi grubu (C grubu) ndaki hastalarda, ağrıda azalma (p<0.05), normal eklem hareketinde artış (p<0.05) ve tedavi sürelerinin kısa oluşu (p<0.05) yalnızca klasik fizyoterapi alan grub (A Grubu)ndan daha anlamlı olduğu bulunmuştur. C ve B grupları arasında ağrı ve normal eklem hareketi açısından anlamlı bir fark saptamazken, tedavi süreleri açısından belirgin bir fark bulundu.
Sonuç: Omuzun I. derece sıkışma sendromu olan hastalarda omuzun günlük yaşam ve sportif aktivitelerde erken fonksiyon ve tahmin edilen tedavi süresi gözönüne alınarak kısa sürede başarılı klinik bulgular için manipulatif tedavi konservatif tedavide birinci seçenek olabilir.