Tibia kırıklarında suprapatellar yaklaşım: Kırık düzeyinin önemi var mı?

Abstract

Amaç: Bu çalışmada suprapatellar (SP) tibia intramedüller çivileme (İMÇ) yöntemi ile tedavi edilen tibia proksimal, cisim ve distal kırıkları dizilim, kaynama ve patellofemoral (PF) ağrı yönünden değerlendirildi.
Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya semiekstansiyonda suprapatellar yaklaşım ile tedavi edilen 58 hasta (41 erkek, 17 kadın; ort. yaş 42.9 yıl; dağılım, 18-75 yıl) dahil edildi. Suprapatellar İMÇ cerrahileri iki cerrah tarafından yapıldı. En az 12 aylık takip sonrası hastaların cinsiyeti, yaşı, uzuv tarafı, kırık tipi ve sınıflandırması kaydedildi. Kırık redüksiyonu doğruluğu, açılanma, PF artrit, iyileşme zamanı, komplikasyonlar ve kaynamama analiz edildi. Klinik ölçümlerde diz önü ağrısı, görsel analog ölçeği (GAÖ) ve Lysholm diz skorlama ölçeği kullanıldı.
Bulgular: On yedi kırık tibianın proksimal 1/3’ünde, 22 kırık orta 1/3’ünde ve 19 kırık distal 1/3’ünde idi. Ortalama iyileşme zamanı 7.14 ay (dağılım, 4-13 ay) idi; kırık yerleşimleri arasında iyileşme zamanı açısından farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.83). Ortalama takip süresi 19.83 ay (dağılım, 12-30 ay) idi; takip sürelerinde kırık yerleşimleri açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu (p=0.51). Diz için GAÖ skoru 49 hastada (%84.5) 0 ve dokuz hastada (%15.5) Sonuç: Suprapatellar tibia İMÇ tüm yerleşimlerdeki eklem dışı tibia kırıklarında uygulanabilir. Semiekstansiyonda kolay anatomik redüksiyon, elverişli floroskopik görüntüleme, PF eklemde güvenlilik, kabul edilebilir diz önü ağrısı ve iyi fonksiyonel sonuçlar sağlaması SP yaklaşımı daha kullanışlı kılmaktadır.