İzole, kapalı humerus şaft kırıklarında fonksiyonel breys ile kilitli çivilemenin karşılaştırılması
Özcan Pehlivan1, M Ömer Arpacıoğlu2, Ahmet Kıral1, İbrahim Akmaz1, Mahir Mahiroğulları1, Haluk Kaplan1
1Department of Orthopedics and Traumatology, GATA Haydarpaşa Training Hospital
2Department of Orthopedics and Traumatology, Medicine Faculty of Gaziantep University
Keywords: Kemik çivisi; breys; kırık fiksasyonu, intramedüller/yöntem; kırık, kapalı; humerus kırığı; hareket açıklığı, eklem.
Abstract
Amaç: Humerus şaft kırıklarının tedavisinde fonksiyonel breys ya da kilitli intramedüller çivi uygulamalarının sonuçları benzer iki hasta grubunda geriye dönük olarak karşılaştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: Akut, izole ve kapalı humerus şaft kırığı olan 67 hastanın 35'i (grup 1; ort. yaş 34) özel hazırlanmış fonksiyonel breys ile, 32'si (grup 2; ort. yaş 37) kilitli intramedüller çivilemeyle tedavi edildi. Yaralanmadan tedaviye kadar geçen süre grup 1'de ortalama beş gün (dağılım 2-11 gün), grup 2'de dört gün (dağılım 1-7 gün) idi. Tedavi sonuçları Constant-Murley omuz skorlama sistemine göre değerlendirildi. Ortalama izlem süresi grup 1'de 15.2 ay, grup 2'de 16.3 ay idi.
Bulgular: Grup 1'de hastanede kalış süresi anlamlı derecede kısa bulundu (sırasıyla, ort. 7 gün ve 21 gün; p=0.001). Kaynama grup 1'de ortalama 13.4 haftada, grup 2'de 13.9 haftada gerçekleşti (p=0.5). Grup 1'de 11 hastada (%31.4) ortalama 8.5°, grup 2'de iki hastada (%6.3) 5° varus açılanması meydana geldi. Grup 1'de üç hastada (%8.6) ortalama 7° apeks-anterior açılanması, bir hastada (%2.9) 4° apeks-posterior açılanması görüldü. Grup 1'de üç hastada (%8.6), grup 2'de iki hastada (%6.3) 10 dereceden az abdüksiyon kaybı meydana geldi. İki grupta da ikişer hastada omuz dış rotasyonunun 10 dereceden düşük olmak üzere azaldığı görüldü. Ekstremite kısalığı (dağılım 5-20 mm) sadece grup 1'de dört hastada gelişti. Grup 1'de transvers kırığı olan bir hastada (%2.9) kaynama elde edilememesi üzerine cerrahi uygulandı. İki hastada (%6.3) çivinin proksimal ucunda çıkıntı oluştu ve birinde çivinin çıkarılması gerekti. Sonuçlar her iki grupta da tüm hastalarda mükemmel ya da iyi bulundu; ortalama omuz skoru grup 1'de 86.5, grup 2'de 85.9 idi (p=0.7).
Sonuç: Humerus şaft kırıklarında her iki yöntemle de tatmin edici sonuç alınmasına karşın, kontrendikasyon olmadıkça, fonksiyonel breysin ilk tedavi seçeneği olması gerektiğini düşünüyoruz.