Polietilen glikol tereftalatın biyouyumluğunun in vivo sıçan kemik modelinde histolojik olarak incelenmesi
Taşkın Ceyhan1, Ahmet Gülçubuk2, Hakan Sayrak3, Çetin Karaca4
1Özel Çevre Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Bölümü
2İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı
3İstanbul Paşabahçe Devlet Hastanesi Patoloji Kliniği
4İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Deney Hayvanları Üretim ve Araştırma Merkezi
Keywords: Biyouyumlu materyal; osteogenez; polietilen tereftalat; protez ve implant; sıçan.
Abstract
Amaç: Bu çalışmada polietilen glikol tereftalat (PET) liflerinin kemik dokusu ile histolojik uyumu ve kemik yerine kullanılabilirliği incelendi.Gereç ve yöntem: Beşer adet erkek Wistar sıçandan dört grup oluşturuldu. Her grupta, sağ arka tibia kemiklerinin proksimal uç kısımları yaklaşık 0.5 cm2 oyularak lifli, yumak şeklinde polyester iplik (PET, Advansa SaSA) yerleştirildi. Kontrol grubu olarak sol tibialar kullanıldı; aynı yerden oyma işleminden sonra kemikler boş olarak kendiliğinden iyileşmeye bırakıldı. İlk gruptan başlanarak, sırasıyla iki, dört, altı ve sekiz hafta sonra sıçanların yaşamı sonlandırıldı ve tibia kemiklerinden histolojik kesitler hazırlanıp incelendi.
Bulgular: PET etrafında ve lifler arasında çoğalan kemik dokusu hücreleri, kontrol grubundaki doğal kemik iyileşme dokusuyla morfolojik ve sayısal benzerlik göstermekteydi. Fibroblast ve osteoblastlar iki haftalık test gruplarında daha fazla idi. İki ve sekizinci haftada daha fazla olmak üzere, bütün test gruplarında dev hücreler görüldü. Dört, altı ve sekizinci haftalarda osteoblastların ürettiği osteoid dokunun, PET lifleri etrafında bazı alanlarda fibroz doku olmadan da oluştuğu izlendi. PET lifleri deney gruplarında ışık mikroskobu ile fark edilebilecek bir biyobozunum göstermedi.
Sonuç: Etrafında, çok yakın olarak osteoblast, osteoid, osteosit ve kalsifiye kemik dokusunun olması PET’in kemik dokusu için bir osteokondüktif materyal olduğunu göstermektedir. Kemik yerine kullanılabilmesi