Asetabular displazi tedavisinde abdüksiyon ortezinin etkililiği

Abstract

Amaç: Bu çalışmada rezidüel asetabular displazi (RAD)’de tam zamanlı orteze almanın etkililiği ve önceki Pavlik bandajı kullanımının abdüksiyon ortezi ile tedavi sonuçları üzerindeki etkisi değerlendirildi.
Hastalar ve yöntemler: Gelişimsel kalça displazisi (119 displastik kalça) olup kalça abdüksiyon ortezi ile tedavi edilen 80 hasta (9 erkek, 71 kız; ort. yaş 6±0.8 ay; dağılım, 5-7 ay) retrospektif olarak değerlendirildi. Asetabular indeks (Aİ) ölçümü 30° ve üstünde olan ve altı ay tam zamanlı kalça abdüksiyon ortezi kullanan hastalar çalışmaya dahil edildi. Asetabular indeks değerleri tedavinin başlangıcında, üçüncü ve altıncı ayında ölçüldü ve abdüksiyon ortezinin etkililiği değerlendirildi. Hastalar, geçmiş Pavlik bandajı uygulamasının abdüksiyon ortezi tedavisi üzerindeki etkisi açısından analiz edildi.
Bulgular: Displastik kalçaların (n=119) ortalama Aİ değeri 33.4°±2.6° olup tedaviden sonra 28.5°±2.6°’ye düştü (p<0.001). İlk üç aylık dönemdeki Aİ iyileşmesi ikinci üç aylık dönemden anlamlı olarak daha hızlıydı (2.9°±1.9°’ye karşı 1.9°±1°; p=0.013). Geçmiş Pavlik tedavisi olan ve olmayan hastalar arasında Aİ gelişiminde farklılık gözlenmedi (p=0.1). Tek taraflı displazisi olan hastalarda, displastik kalçalar normal kalçalardan anlamlı olarak daha hızlı iyileşti (p<0.001). Tönnis ölçütleri temel alındığında, ortez tedavisinin başlangıcı itibariyle ortalama 20.2±9.8 aylık takip süresi sonucunda, 32 (32%) kalça normal, 49 (48%) kalça hafif displastik ve 22 (20%) kalça şiddetli displastik olarak gruplandı.
Sonuç: Altı-oniki ay yaş aralığındaki RAD’li hastalarda kalça abdüksiyon ortezi kullanılabilir. Asetabular indeks iyileşmesi ortez tedavisinin ilk üç ayında daha hızlıydı. Displastik kalçalar normal kalçalardan daha hızlı iyileşti ve geçmiş Pavlik bandajı tedavisi ortezin etkililiğini değiştirmedi.