Mozaikplastide primer stabilitenin rolü: Literatür değerlendirmesi
Géza Kordás
Department of Orthopaedics and Trauma, Great Western Hospital
Keywords: Biyomekanik; kıkırdak, eklem/yaralanma/transplantasyon; kondrosit/transplantasyon; diz yaralanması/cerrahi; stres, mekanik; transplantasyon, otolog.
Abstract
Mozaikplasti klinik uygulamaya 15 yıl önce girmiştir ve o zamandan bu yana küçük ve orta büyüklükte kıkırdak defektlerinin tedavisinde giderek artan bir yaygınlığa ulaşmıştır. Nakledilen kıkırdağın canlı kaldığı ve greftlerin ortamla bütünleştiği hem havyan çalışmalarında hem de insanda gösterilmiştir. Bu çalışmaların alınmaya başlanan kısa ve orta dönem sonuçları ümit vericidir. Tekniğin yaygınlık kazanmasıyla birlikte, ameliyat tekniğini iyileştirmeyi ve daha iyi sonuçlar almayı hedefleyen biyomekanik çalışmalar da başlatılmış bulunmaktadır. Bu çalışmaların başlıca konuları verici alan morbiditesi, yüzey uyumluluğu, greft elde etme ve uygulama tekniklerinin etkileri ve primer stabilitedir. Bunlar arasında primer stabilitenin önemi çok büyüktür, çünkü, pres-fit primer stabilite greftlerin çevre kıkırdak yüzeyiyle aynı hizada olmasını, dolayısıyla bütünleşmeyi sağlar. Mozaikplasti tekniğinin biyomekaniğinin daha iyi anlaşılması işlemin başarılarını da artıracaktır. Bu derlemede, mozaikplastide primer stabilite üzerine yapılan biyomekanik çalışmalar özetlendi ve bunların sonuçları değerlendirildi.