Proksimal humerus kırıklarında AO gergi bandı tekniği uygulaması

Abstract

Amaç: Bu geniş katılımlı çalışmada humerus başı kırıklarında intramedüller Kirschner teli (K-teli) ve gergi bandı kombinasyonu uygulanan hastaların fonksiyonel tedavi sonuçları değerlendirildi.
Hastalar ve yöntemler: Proksimal humerus kırığı nedeni ile intramedüller K-teli ve gergi bandı tekniği uygulanarak tedavi edilen 74 hasta (54 kadın, 20 erkek; ort. yaş 42 yıl; dağılım 24-73 yıl) geriye yönelik olarak değerlendirildi. Neer sınıflamasına göre değerlendirilen kırıkların 43’ü tip II, 23’ü tip III, beşi ise tip IV idi. Her iki omuza da Constant-Murley omuz skorlaması uygulanarak sonuçlar değerlendirildi. Sonuçlar Neer kriterlerine göre derecelendirildi. Ağrı, 10 puan üzerinden görsel analog skala ile değerlendirildi.
Bulgular: Tüm kırıklar (radyolojik ve klinik olarak) ameliyat sonrası ortalama 3.6 ayda (dağılım 2.5-4.7 ay) kaynadı. Bir hastada serklaj teli kırıldı, sekiz hastada ise intramedüller K-teli, kaynamadan sonra ikinci bir işlem gerektiren impingement sendromuna neden oldu. Sonuçlar 6. ve 12. aylarda Constant-Murley skoru ve Neer kriterlerine göre değerlendirildiğinde aralarında fark saptanmadı (p<0.05). Bu iki kontrol arasında hastaların görsel analog skala değerleri arasında anlamlı fark saptandı (p>0.05).
Sonuç: Yapılan tespitin tipi, kemiğin kalitesi ve kırığın çok parçalı olup olmamasına bağlı olarak değişir. Ancak son zamanlarda güncel olan yaklaşım, minimal yumuşak doku diseksiyonu ile birlikte yapılan -sınırlı ve daha az invazif bir teknik olan- açık osteosentezdir. Bu sayede kemiğin daha az sıyrılması ve humerus başının beslenmesinin korunması hedeflenir. Bu yöntemin basit, kullanışlı ve ameliyat sonrası iyi sonuçlar veren bir yöntem olduğu görüldü