Korakoakromiyal bağ transferiyle rotator kılıf tamirinin humerus başı migrasyonuna etkisinin ultrasonografi ile ölçülmesi
Süleyman Bülent Bektaşer1, Nadir Yalçın1, Durmuş Ali Öçgüder1, Ali İpek2, Hasan Ulaş Oğur1, Kasım Kılıçarslan1, Temel Oğuz1
1Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği;
2Radyoloji Kliniği, Ankara, Türkiye;
Keywords: Korakoakromiyal bağ transferi; rotator kılıf tamiri; rotator kılıf rüptürü; ultrasonografi.
Abstract
Amaç: Bu çalışmada masif rotator kılıf yırtıkları kısmi ya da tam korakoakromiyal bağ (KAB) serbest transferi ile tamir edilen hastalarda, bağ transferinin humerus başı migrasyonuna yol açıp açmayacağı ultrasonografik olarak değerlendirildi. Korakoakromiyal bağın eksizyonu ve transferinin humerus başı migrasyonuna etkisine göre, bu bağın masif rotator kılıf onarımlarında tam kat veya parsiyel olarak kullanılmasının gerekliliği araştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: Ocak 2003 - Haziran 2008 tarihleri arasında rotator kılıf rüptürü nedeniyle serbest KAB transferi ile tamir yapılan 40 hasta (12 erkek 28 kadın; ort. yaş 54.3 yıl; dağılım 39-66 yıl) çalışmaya dahil edildi. İlk 13 hastadan tam KAB grefti, diğer 27 hastadan ise kısmi KAB grefti alınarak ameliyatlar yapıldı. Ortalama takip süresi 26.5 ay (dağılım 12-52 ay) idi. Yirmi dokuz hastada yırtık sağ tarafta, 11 hastada ise sol tarafta idi. Otuz bir hastada dominant taraf etkilenmişti.
Bulgular: Tam KAB eksizyonu ve transferi uygulanan hastalarda ameliyat sonrası erken dönemde (3-6 hafta) yeterli akromiyohumeral (AH) mesafe elde edilemedi (ortalama 9 mm; dağılım 8.6-9.2 mm). Aktif hareket sonrası ve kılıf normal kuvvetine ulaştıktan sonra yaklaşık üç ay sonra humerus migrasyonun gerilediği tespit edildi. Takiplerde ortalama AH mesafe 10 mm (dağılım 8-10.5 mm) olarak bulundu. Kısmi KAB eksizyonu ve transferiyle tamir uygulanan hastalarda ameliyat sonrası erken dönem ultrasonografide humerus başı migrasyonu tespit edilmedi.
Sonuç: Korakoakromiyal bağ eksizyonu ve transferiyle yapılan rotator kılıf tamirlerinde fonksiyonel olarak başarılı sonuçlar elde edildi. Kısmi KAB eksizyonu ve transferiyle yapılan tamirlerde ameliyat sonrası erken dönem ultrasonografide humerus başı migrasyonu tespit edilmemiş olmasına rağmen tam KAB eksizyonu ve transferi uygulanan hastalarda ameliyat sonrası erken dönemde AH mesafenin azaldığı görüldü. Yoğun rehabilitasyon ile güçlendirme egzersizleri ve aktif hareket sonrası kılıfın eski gücüne kavuştuğu, migrasyonun ise gerilediği görüldü.