Omuz sıkışma sendromu tedavisinde subakromiyal tenoksikam ve steroid enjeksiyonlarının karşılaştırılması
Hakan Çift1, Feyza Ünlü Özkan2, Sena Tolu3, Ali Şeker1, Mahir Mahiroğulları1
1Department of Orthopedics and Traumatology, İstanbul Medipol University, İstanbul, Turkey
2Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital, İstanbul, Turkey
3Department of Physical Medicine and Rehabilitation, İstanbul Medipol University, İstanbul, Turkey
Keywords: Metilprednizolon asetat; omuz sıkışma sendromu; omuz ağrısı; tenoksikam.
Abstract
Amaç: Bu çalışmada omuz sıkışma sendromlu hastaların tedavisinde subakromiyal tenoksikam ve steroid enjeksiyonlarının etkinliği değerlendirildi ve karşılaştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya manyetik rezonans görüntülemesinde rotator kılıf tendinozis veya subakromiyal bursit bulguları olan omuz sıkışma sendromlu 40 hasta dahil edildi. Hastalar randomize olarak iki subakromiyal enjeksiyon grubuna ayrıldı: birinci gruptaki hastalara (10 erkek, 10 kadın; ort. yaş 45.3 yıl; dağılım 32-67 yıl) üç kez olmak üzere birer hafta ara ile 20 mg tenoksikam, ikinci gruptaki hastalara (8 erkek, 12 kadın; ort. yaş 46.5 yıl; dağılım 29-73 yıl) 40 mg metilprednizolon asetat sadece bir kez uygulandı. Görsel analog ölçeği (GAÖ), omuz ekleminin aktif eklem hareket açıklığı (EHA) ve Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi (DASH) skorları tedavi başlangıcında, tedavi sonrası altıncı haftada ve birinci yılda değerlendirildi.
Bulgular: Her iki grupta GAÖ, DASH ve aktif EHA skorları istatistiksel olarak anlamlı şekilde iyileşti. Tedavi sonrası GAÖ, DASH ve aktif EHA skorları açısından subakromiyal tenoksikam ve steoid enjeksiyonları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Tenoksikam grubunda tedavi öncesi ve sonrası ortalama GAÖ skorları sırasıyla 7.8 (dağılım 3-9) ve 2.6 (dağılım 2-4) idi. Steroid grubunda tedavi öncesi ve sonrası ortalama GAÖ skorları sırasıyla 6.2 (dağılım 3-10) ve 3.6 (dağılım 0-7) idi. Tenoksikam grubunda tedavi öncesi ve sonrası ortalama DASH skorları sırasıyla 59.4 (dağılım 45-80) ve 14.7 (dağılım 8.3-25.8) idi. Steroid grubunda tedavi öncesi ve sonrası ortalama DASH skorları sırasıyla 56.7 (dağılım 33.3-85.8) ve 18.1 (dağılım 0-69.2) idi. Steroid grubunda aktif EHA’daki iyileşme daha yüksek olmasına rağmen, iki grup arasındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi.
Sonuç: Omuz sıkışma sendromlu hastaların tedavisinde hem subakromiyal tenoksikam hem steroid enjeksiyonları başarılı bir şekilde kullanılabilir. Subakromiyal tenoksikam enjeksiyonu güvenli profili sayesinde bu hastalarda birinci basamak girişim olarak tercih edilebilir.