Terminal vertebra segment tespitinde sıyrılmaya karşı pediküler vida ve lateral çengelli vidalar konvansiyonel spinal çengel ve vidalardan daha dayanıklı mıdır?

Abstract

Amaç: Bu çalışmada terminal vertebra segment tespitinde dört iyi bilinen terminal spinal yapı türü ile lateral çengelli vidalı transpediküler bir vidadan oluşan yeni bir yapı aksiyel sıyrılma gücü açısından biyomekanik olarak değerlendirildi ve karşılaştırıldı. Gereç ve yöntemler: Kırk adet taze dondurulmuş kuzu omurgası her grupta sekiz omurga olacak şekilde beş gruba ayrıldı. Transvers çıkıntıyı stabilize etmek için grup 1’de sadece pediküler vida, grup 2’de sadece sublaminar çengel, grup 3’te sublaminar çengel ve pediküler vida, grup 4’te sadece pençe çengel ve grup 5’te lateral çengelli vidalı pediküler vida kullanıldı. Biyomekanik testler aksiyel kompresyon test cihazı ve iki adet temas etmeyen kamera sistemi kullanılarak yapıldı.
Bulgular: Ortalama sıyrılma gücü değeri grup 1’de 927 N, grup 2’de 626 N, grup 3’te 988 N, grup 4’te 972 N ve grup 5’te 1194 N idi. Sıyrılma gücü değerleri grup 3 ve 4’te grup 1 ve 2’ye kıyasla istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksekti. Grup 3 ve 4 arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Grup 5’in sıyrılma gücü değeri diğer gruplardan istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksekti.
Sonuç: Lateral çengelli vidalı pediküler vida en yüksek tespit değerine sahipti. Lateral çengelli vida sıyrılma riski olan ve hiperkifozlu hastalarda ve hiperkifoz cerrahisi sonrasında sıyrılmayı önlemeye yardımcı olabilir. Distal enstrümanların sıyrılma riskini azaltmada bu yapının yararını göstermek için ileri prospektif klinik çalışmalar gerekmektedir.