Femur boyun kırığı olan ileri yaş olgularda görsel fonksiyonların değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu üç yıllık ileriye yönelik çalışmada femur boyun kırığı olan ileri yaş olgularında görsel fonksiyonlar değerlendirildi ve yaş uyumlu kontrol grubu ile karşılaştırıldı.
Hastalar ve yöntemler: Ev içerisinde düşmeye bağlı kalça kırığı öyküsü ile başvuran ve direkt grafilerle femur boyun kırığı tanısı konarak bipolar parsiyel protez ile tedavi edilen 71 femur boyun kırığı olgusu (39 kadın, 32 erkek; ort. yaş 76.3±9.7 yıl; dağılım 64-90 yıl) hastaneden taburcu olmadan önce ya da ameliyat sonrası kontrolleri sırasında çalışmaya alındı. Olguların oftalmolojik muayeneleri sırasında görme keskinliği, derinlik hissi, kırmızı refle testi ile kataraktın varlığı, pupil dilatasyonu sonrasında fundus bulguları değerlendirildi. Uygun olgularda biyomikroskobik muayene yapıldı. Değerlendirme sonrasında görme azlığı nedenleri kaydedildi. Kontrol grubu (22 kadın, 18 erkek; ort. yaş 73.2±7.6 yıl; dağılım 62-90 yıl) göz polikliniğine rutin muayene için başvuran yaş uyumlu 40 olgudan oluşturuldu.
Bulgular: Çalışma grubunda görme keskinliği ve derinlik hissinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalma saptandı (p<0.05). Önceden bilinen göz hastalıkları ve muayene sırasında saptanan göz hastalıkları değerlendirildiğinde çalışma grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Genellikle gözlük kullanmadığını bildiren olguların oranı çalışma grubunda %35, kontrol grubunda %5 idi. Çalışma grubundaki olguların %38’i son dört yılda herhangi bir göz kontrolünden geçmemişti. Bu oran kontrol grubunda %22.5 olarak bulundu.
Sonuç: Bu çalışmada, yaşlı nüfusun görme fonksiyonlarının en az iki yılda bir kontrol edilmesinin ve görme bozukluklarının düzeltilmesinin, düşmeye bağlı femur boyun kırığı oranını azaltacağı gösterildi.